hashimoto niedoczynność tarczycy doktor magda
Previous Product Next Product Niedoczynność czy hashimoto?39,00 złCo mi jest ? Mam Hashimoto czy niedoczynność? Nie wiesz na co chorujesz? Nie jesteś w tym osamotniona! Wielu moich pacjentów ma kłopot z ustaleniem właściwego rozpoznania. Mówią „leczę się na tarczycę” ale nie umieją bliżej określić choroby. Dlaczego? Albo nie rozumieją specjalistycznych terminów medycznych, albo nikt im dokładnie nie wytłumaczył sprawy. Opis Opinie (0) OpisPomogę Ci zrozumieć medyczne terminy!Czym różni się niedoczynność od Hashimoto?Co jest przyczyną a co skutkiem?Jak rozpoznać jedno a jak drugie i czy to ma dla mnie znaczenie?Po co Ci USG?O co chodzi z normami TSH? Dlaczego są różne? Czy u mnie ma znaczenie czy mam TSH 2,0 czy 3,5?Czy moje badania są dobre?Co znaczy pojęcie eutyreoza?Co to jest subkliniczna niedoczynność tarczycy i sprzężenie zwrotne?Jak leczyć tarczycę- metody podstawowe i moja tarczyca może się rozleniwić?Do czego potrzebna nam przysadka?Kiedy pojawiają się objawy zaburzeń funkcji tarczycy? Które z nich powinny Cię zaniepokoić?Zapraszam do nagrania!Kupując ten produkt dostajesz dostęp do nagrania wideo. Czas trwania: 18 minut 16 sekundProdukty elektroniczne nie podlegają zwrotowi. Kupując produkty wyrażasz zgodę na wykonanie umowy w całości i dostarczenie treści cyfrowej w postaci zamawianego produktu przed upływem terminu do odstąpienia od umowy. Jesteś świadomy, że w ten sposób tracisz prawo do odstąpienia od moją książkę Hashimoto. Niedoczynność tarczycy. Prawda i mity.
Niedoczynność to poważny problem w ostatnich latach. Coraz więcej osób choruje i coraz częściej pacjent słyszy, że jego choroba to Hashimoto. Przeważnie lekarz nawet nie wyjaśnia czym różni się niedoczynność od Hashimoto, więc chorego w domu czeka dużo googlowania. Szacuje się, że większość przypadków niedoczynności tarczycy ma autoimmunologiczne podłoże. Jest to
Od coraz większej liczby pacjentów słyszymy, że chorują na tarczycę albo leczą się na tarczycę. Powszechnie mówi się o chorobach tarczycy, ale co tak naprawdę o nich wiemy? Czym jest tarczyca? Zacznijmy od początku. Kiedy słyszymy o kimś, kto choruje na tarczycę, to co tak naprawdę mu dolega? Na tarczycę, czyli na co? Czym właściwie jest tarczyca? Tarczyca to gruczoł, chociaż często błędnie możemy usłyszeć lub przeczytać, że jest ona narządem. Produkuje dwa hormony: tyroksynę — T4 oraz trijodotyroninę –– T3, odpowiedzialne za regulację pracy całego ludzkiego organizmu i większości jego układów. Wydzielanie to jest normalizowane przez oś podwzgórze – przysadka – tarczyca. Czynnikiem bezpośrednio stymulującym tarczycę do produkcji i wydzielania hormonów jest tyreotropina (TSH, thyroid stimulating hormone) wydzielana przez przedni płat przysadki mózgowej [1]. Prawidłowa czynność tarczycy to tzw. eutyreoza. Tarczyca niedoczynna, inaczej mówiąc funkcjonująca zbyt słabo, pozostaje w tzw. Hipotyreozie; nadczynna, funkcjonująca zbyt silnie, w hipertyreozie. Aby ocenić pracę tarczycy, konieczne jest oznaczenie stężeń tyreotropiny (TSH, thyroid stimulating hormone), wolnej tyroksyny (free T4-fT4) i wolnej trijodotyroniny (free T3-fT3). Charakterystyczne w badaniach laboratoryjnych jest to, że niedoczynność wiąże się ze wzrostem poziomu TSH, nadczynność – z jego spadkiem [2]. Czym charakteryzuje się niedoczynność tarczycy i jak ją leczyć? Niedoczynność tarczycy to zespół objawów związanych z niedoborem hormonów tarczycy w organizmie. Niedoczynność dzieli się na pierwotną i wtórną oraz nabytą i wrodzoną. Pierwotna niedoczynność tarczycy związana jest ze zmianami w samym gruczole tarczowym, wtórna jest wynikiem chorób przysadki (niedoczynność drugorzędowa) lub podwzgórza (niedoczynność trzeciorzędowa) [3]. Przyczyną niedoczynności tarczycy jest jej niezdolność do wytwarzania wystarczającej ilości hormonów, która wynika z niedoboru jodu, stosowanych leków, przebytych operacji tarczycy lub radioterapii, autoimmunizacji, stanu zapalnego czy przebiegu ciąży. Najbardziej charakterystycznym objawem niedoczynności tarczycy jest osłabienie organizmu objawiające się spowolnionym metabolizmem, brakiem energii, sennością, nadwagą, nietolerancją zimna, a także suchą i szorstką skórą, obrzękiem powiek i/lub języka, bladością, kłopotami z pamięcią czy zaparciami [3]. Niedoczynność tarczycy może przybrać postać subkliniczną, czyli przebiegającą z nieznacznie nasilonymi objawami lub przebiegać całkowicie bezobjawowo. Rozpoznaje się ją na podstawie podwyższonego stężenia tyreotropiny (TSH) i prawidłowych stężeń wolnej tyroksyny i trójjodotyroniny(fT3, fT4) [4]. Bardzo często jest ona jednak nierozpoznana i nieleczona. Najczęstszą postacią niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy. Jest ona konsekwencją zaburzeń w funkcjonowaniu układu immunologicznego, a dokładniej autoimmunizacji – inaczej mówiąc, niszczenia własnego organu, w tym przypadku tarczycy. Charakteryzuje się – w przeciwieństwie do klasyczniej niedoczynności – obecnością limfocytów naciekających tkankę tarczycy oraz przeciwciał skierowanych przeciwko enzymowi produkowanemu przez tarczycę: peroksydazie tarczycowej (przeciwciała anty-TPO) i białku produkowanemu przez tarczycę: tyreoglobulinie (przeciwciała anty-TG). W przebiegu choroby Hashimoto dochodzi do zaburzenia produkcji hormonów tarczycy, a w konsekwencji do rozwoju jej niedoczynności. Objawem diagnostycznym tej choroby jest podwyższony poziom TSH, obniżenie wolnej tyroksyny (fT4) oraz niekiedy również wolnej trójjodotyroniny (fT3) [5].Pozostałe objawy są identyczne jak w przypadku klasycznej niedoczynności. Leczenie niedoczynności tarczycy, niezależnie od przyczyny jej wystąpienia i jej charakteru (klasyczna, subkliniczna, Hashimoto) polega na uzupełnianiu niedoborów hormonów tarczycy i opiera się na podawaniu lewotyroksyny, czyli syntetycznej tyroksyny identycznej z ludzkim hormonem [3]. Niedoczynność tarczycy a ciąża Niedoczynność tarczycy bardzo często występuje także w czasie ciąży, która sama w sobie jest stanem zwiększonego zapotrzebowania na hormony tarczycy. Może wówczas dojść do nasilenia niedoczynności lub do ujawnienia niedoczynności subklinicznej. Jawna niedoczynność tarczycy w czasie ciąży wymaga leczenia, przyczynia się bowiem do licznych komplikacji położniczych – zwiększa ryzyko poronień, porodów przedwczesnych, przedwczesnego oddzielenia łożyska, krwotoku poporodowego oraz nadciśnienia indukowanego ciążą [3,6]. Pozostając w temacie ciąży, kolejną patofizjologią związaną z ciążą i tarczycą jest tzw. poporodowe zapalenie tarczycy, czyli zaostrzenie lub ujawnienie się niedoczynności tarczycy w ciągu 12 miesięcy po porodzie lub przebytym poronieniu. Rozpoczyna się ono zwykle przejściową tyreotoksykozą (nadczynnością), która ujawnia się w 1.–4. miesiącu po porodzie i trwa około 1–2 miesiące. W 2.–6. miesiącu po porodzie rozpoczyna się z kolei niedoczynność, która u większości pacjentek cofa się w ciągu roku po porodzie. Przebyte poporodowe zapalenie tarczycy predysponuje jednak do wystąpienia trwałej niedoczynności tarczycy w przyszłości [7]. Z czym wiążę się nadczynność tarczycy i jak przebiega leczenie? Nadczynność, czyli hipertyreozadotyczy około 2% dorosłej populacji. Analogicznie jak w przypadku niedoczynności jest to zespół objawów związanych tym razem jedna, z nadmiarem hormonów tarczycy. Wynika on ze zwiększonego ich wytwarzania w tarczycy, zaburzeń ich metabolizmu, upośledzonej czynności receptorów wiążących te hormony lub ich przedawkowania. Objawy nadczynności stanowią przeciwieństwo symptomów obserwowanych w przypadku niedoczynności. Są to nerwowość, pobudliwość, płaczliwość, drażliwość, bezsenność, trudności w koncentracji, drżenie rąk, osłabienie mięśniowe, tachykardia, powiększenie tarczycy (tzw. wole tarczycowe), zaburzenia rytmu serca, zaburzenia metabolizmu: spadek masy ciała, nietolerancja glukozy, wzmożona kinetyka przewodu pokarmowego, częste wypróżnienia, a także wzmożona potliwość, wytrzeszcz oczu, wypadanie włosów i świąd skóry [8]. Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa. Podobnie jak Hashimoto jest to choroba autoimmunizacyjna, w której przeciwciała przeciwko receptorowi TSH (TRAb) pobudzają receptor TSH do produkcji hormonów tarczycy i jej powiększenia. Poza wspomnianymi powyżej objawami nadczynności choroba Gravesa-Basedowa charakteryzuje się również symetrycznym powiększeniem tarczycy (tzw. wole tarczycowe), orbitopatią tarczycową i obrzękiem przedgoleniowym [9]. O przebiegu nadczynności tarczycy świadczy podwyższone stężenie wolnych hormonów tarczycy: tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3) oraz niskie stężenie TSH w surowicy. W terapii nadczynności uwzględnia się zarówno leczenie farmakologiczne, jak i chirurgiczne. Alternatywą jest także leczenie jodem radioaktywnym z zastosowaniem izotopu 131I. W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwtarczycowe (tyreostatyki) hamujące syntezę hormonów tarczycy (tiamazol, propylotiouracyl) oraz β-adrenolityki (najczęściej propranolol) łagodzące objawy ze strony układu krążenia takie jak tachykardia czy wzrost ciśnienia tętniczego krwi [8]. Piśmiennictwo: Karwacka I, Wiśniewski P, Sworczak K., Stany nagłe w tyreologii cz. I, Forum Medycyny Rodzinnej 2011, vol 5, no 5, 375–389Karpińska J, Kryszałowicz B, Błachowicz A, Franek E., Pierwotne, wtórne i jatrogenne zaburzenia czynności tarczycy, Choroby Serca i Naczyń 2007, tom 4, nr 1, 48–53Łącka K, Czyżyk A., Leczenie niedoczynności tarczycy, Farmacja współczesna 2008; 1: 222-230Rogala N, Zdrojowy-Wełna A, Zatońska K, Bednarek-Tupikowska G., Postępowanie w subklinicznej niedoczynności tarczycy u dorosłych, Family Medicine & Primary Care Review 2015; 17, 1: 55–59Luty J, Bryl E., Choroba Hashimoto — aspekt genetyczny i środowiskowy, Forum Medycyny Rodzinnej 2017, vol 11, no 1, 1–6Tomczyńska M, Salata I, Saluk J., Autoimmunizacyjne choroby tarczycy jako czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, Choroby Serca i Naczyń 2017, tom 14, nr 1, 30–38Hubalewska-Dydejczyk A, Lewiński A, Milewicz A, Radowicki S, Poręba R, Karbownik-Lewińska M, Kostecka-Matyja M, Trofimiuk-Müldner M, Pach D, Zygmunt A., Postępowanie w chorobach tarczycy u kobiet w ciąży, Endokrynologia Polska/Polish Journal of Endocrinology Tom/Volume 62; Numer/Number 4/2011Łącka K , Czyżyk A., Leczenie nadczynności tarczycy, FA R M AC J A W S P Ó Ł C Z E S N A 2008; 1: 69-78Szczepańska E, Gietka-Czernel M, Jastrzębska H.,Trudności w leczeniu choroby Gravesa-Basedowa, Post N Med 2017; XXX(12): 683-688 Niedoczynność tarczycy to stan, w którym gruczoł ten syntetyzuje zbyt mało hormonów tarczycy. Niedobór tyroksyny i trójjodotyroniny prowadzi przede wszystkim do spowolnienia metabolizmu i przyrostu masy ciała. Inne objawy niedoczynności tarczycy to senność i zmęczenie, zła tolerancja zimna, spowolniona akcja serca czy zaparcia.Choroba Hashimoto ( nazywana również przewlekłym limfocytowym zapaleniem gruczołu tarczowego, to schorzenie autoimmunologiczne, stanowiące jedną z najczęściej występujących przyczyn, prowadzących do pierwotnej niedoczynności tarczycy. W badaniu krwi osoby chorej na limfocytowe zapalenie gruczołu tarczowego, wykazane zostaje podwyższenie przeciwciał przeciwtarczycowych. Dokładna przyczyna tej choroby nie została do końca poznana. Niewątpliwym pozostaje jednak fakt, że jest to choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że w organizmie człowieka produkowane są przeciwciała skierowane przeciw jego zdrowym komórkom. W chorobie Hashimoto produkowane są zatem przeciwciała anty-TPO-Ab skierowane przeciw peroksydazie tarczycowej – TPO, odpowiedzialnej za przekształcanie jodków w jod. Takie działanie prowadzi oczywiście do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu tarczycy, a ściślej rzecz ujmując – w produkcji hormonów tarczycy, co objawia się niedoczynnością tarczycy. Choroba Hashimoto występuje zdecydowanie częściej w przypadku kobiet niż u mężczyzn. Przebieg tej choroby jest z reguły bardzo podobny do powoli postępującej niedoczynności tarczycy. Na samym początku przypomina ona jednak postać subkliniczną niedoczynności tarczycy, a następnie pełnoobjawową. Zdarzają się przypadki, że na samym początku choroby występuje nadczynność tarczycy, która z czasem przechodzi w pełnoobjawową niedoczynność. Choroba Hashimoto często przebiega wraz z innymi chorobami autoimmunologicznymi, do których można między innymi zaliczyć: reumatoidalne zapalenie stawów. Diagnoza tej choroby odbywa się na podstawie zaobserwowanych objawów klinicznych oraz wykonanego badania stężenia hormonów tarczycy. Choroba Hashimoto może charakteryzować się pełnoobjawowym przebiegiem, ale może też w jej przebiegu powstać wole, co wiąże się z wystąpieniem pewnych objawów ogólnych. Jeżeli w chorobie tej występuje wole, objawy mogą być mało charakterystyczne. Gdy wole powiększa się jednak, dochodzi do ucisku gardła, co wiąże się przede wszystkim z trudnościami w oddychaniu, czy połykaniu. Jeżeli choroba Hashimoto prowadzi do niedoczynności tarczycy, charakterystyczne są w tym wypadku ogólnoustrojowe objawy, związane przede wszystkim z zaburzeniami obejmującymi pracę rytmu serca, czy zwolnieniem jego pracy. Odczuwalny jest ponadto spadek energii, a także osłabiony układ mięśniowy i nerwowy. Do niepokojących objawów zalicza się głównie zaparcia oraz zwiększenie masy ciała. Skóra pacjenta jest natomiast sucha, chory odczuwa dużą wrażliwość na zimno. Objawy dotykają również sfery psychicznej. Pacjent narażony jest między innymi na depresję. Pacjenci bardzo często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że mogą mieć pewne problemy z tarczycą. Wynika to głównie z tego, że na samym początku nie są zauważalne żadne, charakterystyczne objawy. Do rozpoznania choroby dochodzi na podstawie przeprowadzonego wywiadu lekarskiego oraz wspomnianych wcześniej badan. Leczenie niedoczynności tarczycy w przebiegu choroby Hashimoto obejmuje stosowanie lewotyroksyny. Takie leczenie może trwać nawet przez całe życie. W ramach skutecznej terapii niezwykle ważne jest nieustanne obserwowanie organizmu oraz regularne udawanie się z wizytą do endokrynologa. W chorobach tarczycy niezwykle istotne jest również wdrożenie odpowiedniej diety.
Jeśli leczysz chorobę tarczycy, lipidy same się poprawią. Niedoczynność tarczycy może również mieć osobny wpływ na ryzyko choroby wieńcowej (CAD lub miażdżycy tętnic prowadzących do serca), przyczyniając się do dysfunkcji wyściółki naczyń krwionośnych, zgodnie z badaniem opublikowanym w lipcu 2015 r. w Journal of American
Niezależnie od tego, że doktor Jagiełło jest prawdopodobnie dobrym specjalistą i posiada obszerną wiedzę, którą chętnie dzieli się na wizycie, nie do zaakceptowania jest Jej obecne podejście do pacjenta. Mianowicie, podczas wizyty Pani doktor wystawiła dwa rodzaje recept: - pierwszy do zrealizowania od razu, - drugi, na te same leki, co objęte pierwszą receptą, do zrealizowania w terminie późniejszym, gdy skończy się (czy też będzie się kończył) pierwszy pakiet leków. Wydawałoby się zatem logicznym, że recepty wystawione z późniejszym terminem realizacji będą wystawione z taką datą, by termin ich ważności obejmował moment skończenia się leków z pierwszego pakietu. A jednak nie. Recepta z późniejszym terminem realizacji została wystawiona od dnia 21 września 2020 r., zatem jej ważność wygasła w dniu 21 października 2020 r. Tymczasem, leki, objęte tą receptą obecnie - czyli na dzień 6 listopada 2020 r. jeszcze się nie skończyły, ba, dopiero jeden z dwóch leków się kończy. Trudno zatem oczekiwać, że ktoś będzie kontrolował codziennie terminy wynikające z recepty albo wpisze sobie do terminarza, by pamiętać o wykupieniu leków, skoro dotychczasowe jeszcze się nie kończą. Naturalnym jest, że po leki idzie się wtedy, gdy zaczynają się kończyć - i w taki też sposób powinna być wystawiona recepta. Ewentualnie należało wystawić receptę o przedłużonym terminie realizacji. Jakież było moje zdziwienie, gdy na początku listopada w aptece okazało się, że recepty nie można zrealizować, bo jest po terminie ważności. Ale trudno, uznałem, że przecież nie jest to przeszkoda nie do przejścia i łatwo to naprawić, poprzez wystawienie nowej recepty. Wszakże gdyby Pani doktor dokładnie wyliczyła terminy, to wystawiłaby receptę z taką datą, że nie byłoby problemu z wykupieniem leków. Napisałem więc maila do przychodni, w której przyjmuje Pani doktor, z opisem powyższej sytuacji i z prośbą o ponowne wystawienie recepty. W odpowiedzi otrzymałem telefon z recepcji, iż oczywiście, możliwe jest wystawienie recepty, ale zgodnie z informacją przekazaną od Pani doktor, będzie to kosztować 50 zł i nie ma innej możliwości. Zatem pacjent płaci za wizytę 400 zł, zakładając długofalową współpracę (termin kolejnej wizyty był ustalony), czyli systematyczne wpływy na rzecz Pani doktor za następne wizyty, a mimo to, za czynność tak błahą, jak wystawienie recepty, w przypadku, w którym pierwotna recepta, wystawiona na opłaconej wizycie lekarskiej, została wystawiona - w moim przekonaniu - z błędnym terminem, oczekuje się płatności. Jest to dla mnie sytuacja nie do zaakceptowania, prowadząca jednocześnie do pozostawienia pacjenta bez leków, które należy regularnie przyjmować. Byłbym w stanie zrozumieć tę sytuację, gdyby recepta została wystawiona prawidłowo i nie byłoby umówionej (w nieodległym terminie) kolejnej wizyty. W takich sytuacjach, gdy pacjenci pojawiają się tylko po receptę, opłatę można zrozumieć. Tak jednak nie było w tym przypadku. Jednocześnie jest to powód, dla którego dalsza współpraca jest z oczywistych względów niemożliwa. Szkoda, że wystawienie recepty urosło do rangi takiego problemu, gdyż uprzejmy przebieg pierwszej wizyty absolutnie na to nie wskazywał.Histamina i niedoczynność tarczycy. Osoby z zaburzeniami pracy tarczycy, w tym Hashimoto, mogą być bardziej podatne na nietolerancję histaminy. Niski poziom hormonów tarczycy może powodować wzrost produkcji histaminy, podczas gdy wysoki poziom może powodować zwiększoną odpowiedź histaminy. Nietolerancja histaminy może przyczyniać