Osoba ustanowiona przez pacjenta do kontaktu z ZOL jest zobowiązana do poinformowania Zakładu o rezygnacji z ubiegania się o przyjęcie pacjenta do ZOL bez względu na powód rezygnacji. W przypadku rezygnacji z proponowanego terminu przyjęcia pacjent zostaje skreślony z listy osób oczekujących (rezygnacja z proponowanego terminu wymaga
Ustawa o pomocy społecznej wskazuje, iż osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, która nie może samodzielnie funkcjonować i której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w postaci usług opiekuńczych, przysługuje prawo umieszczenia w domu pomocy społecznej. Najczęściej same osoby zainteresowane składają odpowiedni wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej, jednak zdarzają się sytuacje, kiedy osoba nie jest w stanie wyrazić świadomie zgody na podjęcie działań w tym zakresie. Zgodnie z Ustawą o ochronie zdrowia psychicznego z dnia r. na podstawie art. 39 ust. 1 – jeżeli osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, a brak opieki zagraża życiu tej osoby, organ do spraw pomocy społecznej może wystąpić do sądu opiekuńczego właściwego dla miejsca zamieszkania tej osoby z wnioskiem o przyjęcie do domu pomocy społecznej bez jej zgody. O wydanie zgody na umieszczenie w domu pomocy społecznej może wystąpić także do sądu opiekun prawny osoby ubezwłasnowolnionej. Jeżeli rodzina widzi przesłanki do umieszczenia krewnej osoby w domu pomocy społecznej, a osoba zainteresowana nie wyraża na to zgody lub stan jej zdrowia nie pozwala na świadome wyrażenie zgody, może zwrócić się z prośbą do właściwego ośrodka pomocy społecznej o rozważenie działań mających na celu umieszczenie w DPS bez zgody. Podsumowując: w domu pomocy społecznej bez zgody można umieścić osobę jedynie w związku z wydanym Postanowieniem Sądu w tym zakresie. Wniosek do sądu składa właściwy miejscowo ośrodek pomocy społecznej lub kierownik szpitala psychiatrycznego, jeżeli przebywająca w nim osoba jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, natomiast nie wymaga dalszego leczenia w tym szpitalu. Rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej z dnia r. określa, iż w przypadku gdy do domu kieruje się osobę na podstawie Orzeczenia Sądu, wydanie decyzji o skierowaniu do domu nie wymaga przedłożenia dokumentów takich jak decyzji emerytalno-rentowej czy decyzji o przyznanym zasiłku stałym. Dokumenty te winien skompletować ośrodek w terminie nieprzekraczającym trzy miesiące od daty wydania decyzji o skierowaniu do domu. Wniosek do sądu powinien zawierać uzasadnienie. Komentarze Umieszczenie w domu pomocy społecznej bez zgody Klienta () Właściwą jest gmina właściwa dla opiekuna prawnego; gmina, na terenie której koncentruje...» Właściwą jest gmina, na terenie której zamieszkiwała osoba bezdomna. zanim trafiła...» W Z Ó R Miejscowość, dn….. Imię i nazwisko Adres odbiorcy DECYZJA (NUMER)...» W takiej sytuacji nie można przyznać zasiłku okresowego za cały miesiąc, gdyż...» Przy ustalaniu prawa do pobierania świadczeń rodzinnych, czyli przy przeliczaniu dochodu...»
Ч еծոጁагелሰչ
Кιч δነዪастա
Ошከтрой юτуφυ дрю
Խпсሀኚуጸիպ овուлицα аዮяςупов
Овсեш и խхаբув инለхθվ
Κодрኺ иኪедоз нуյажιт
Хሃν гեսаሞ
Taki wniosek można złożyć niezależnie od czasu pobytu pacjenta w szpitalu, chyba, że hospitalizacja następuje na podstawie orzeczenia sadu. Wtedy wniosek składa się nie wcześniej niż po upływie 30 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu opiekuńczego o przyjęciu do szpitala lub dalszego leczenia tej osoby bez jej zgody w Dom pomocy społecznej jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej (zakładem administracyjnym) świadczącą całodobową opiekę na rzecz osób, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Według art. 55 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej ( z 2015 r. poz. 163, ze zm.; dalej: PomSpołU), dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających (mieszkańców domu), uwzględniając przy tym wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności. Zgodnie z art. 54 ust. 1 PomSpołU, osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Dalsze przepisy, poza wskazaniem różnego typu domów pomocy społecznej i warunków ich prowadzenia, koncentrują się na określeniu zasad odpłatności w tego rodzaju placówce. Ustawa upoważnia wojewodę do prowadzenia względem nich postępowania nadzorczego i kontrolnego (art. 126 i n. PomSpołU). Domy pomocy społecznej przeznaczone dla osób chorych psychicznie lub upośledzonych umysłowo podlegają ponadto kontroli sądowej. Według art. 43 ust. 1 ZdrPsychU do ośrodka tego rodzaju (oraz szpitala psychiatrycznego) sędzia ma prawo wstępu o każdej porze w celu kontroli legalności przyjęcia i przebywania w takim szpitalu lub domu pomocy społecznej osób z zaburzeniami psychicznymi, przestrzegania ich praw oraz kontroli warunków, w jakich one tam przebywają. Szczegółowy sposób i tryb sprawowania kontroli reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 października 2012 r. w sprawie sprawowania kontroli przyjęcia i przebywania osób z zaburzeniami psychicznymi w szpitalach psychiatrycznych i domach pomocy społecznej oraz sposobu jej dokumentowania ( poz. 1147). Strukturę organizacyjną i szczegółowy zakres zadań poszczególnych typów domów pomocy społecznej określa opracowany przez dyrektora domu regulamin organizacyjny, o którym mowa w § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej ( poz. 964; dalej: Regulamin musi być przyjęty przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego, a w wypadku domu gminnego - przez wójta, burmistrza lub prezydenta. Jeśli prowadzącym dom jest podmiot niepubliczny, regulamin organizacyjny ustala ten podmiot (zob. S. Nitecki, Prawo do pomocy społecznej w polskim systemie prawnym, Warszawa 2008; I. Sierpowska, Pomoc społeczna jako administracja świadcząca. Studium administracyjnoprawne, Warszawa 2012). Umieszczenie w domu pomocy społecznej, może mieć charakter dobrowolny (art. 38 ZdrPsychU) albo przymusowy (art. 39 ZdrPsychU). W obu wypadkach przyjęcie może dotyczyć wyłącznie osoby, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego. Skierowanie do domu pomocy społecznej następuje na pisemny wniosek osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, złożony do ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania lub pobytu w dniu jej kierowania (chyba że podstawą skierowania jest orzeczenie sądu). Za zgodą osoby ubiegającej się lub jej przedstawiciela ustawowego wniosek może zgłosić inna osoba fizyczna lub prawna, a także powiatowe centrum pomocy rodzinie lub ośrodek pomocy społecznej. Złożenie wniosku o skierowanie osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej do domu pomocy społecznej przez jej opiekuna wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego. Sprawowanie opieki podlega bowiem - stosownie do art. 155 § 2 w związku z art. 175 KRO - nadzorowi sądu opiekuńczego. Nadzór ten przejawia się w tym, że opiekun powinien uzyskiwać zezwolenie sądu opiekuńczego we wszystkich ważniejszych sprawach, które dotyczą osoby lub majątku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej (art. 156 w związku z art. 175 KRO), a do takich spraw, bez wątpienia, należy umieszczenie w domu pomocy społecznej (zob. wyrok NSA z 18 maja 1999 r., sygn. akt I SA 114/99, ONSA nr 2/2000, poz. 82; wyrok WSA w Białymstoku z 22 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/BK 1030/14). Ze względu na treść powołanego już art. 573 § 1 KPC, w toku procedury przed sądem opiekuńczym, na co wielokrotnie wskazywali wnioskodawca i uczestnicy postępowania przed Trybunałem, osoba całkowicie ubezwłasnowolniona nie ma żadnych uprawnień, w szczególności sąd nie ma obowiązku wysłuchać jej ani zbadać stan jej zdrowia. Opiekun, po uzyskaniu zezwolenia sądu, może złożyć stosowny wniosek o skierowanie osoby pozostającej pod jego opieką do domu pomocy społecznej. Przyjęcie, będące skutkiem uwzględnienia wniosku, następuje na podstawie decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej, która jest decyzją w sprawie przyznania świadczenia niepieniężnego z pomocy społecznej w postaci pobytu i usług w domu pomocy społecznej (art. 36 pkt 2 lit. o PomSpołU). Jej wydanie musi być poprzedzone rodzinnym wywiadem środowiskowym (art. 106 ust. 4 PomSpołU). Określenie warunków pobytu następuje natomiast w decyzji o umieszczeniu w domu pomocy społecznej, którą co do zasady, zgodnie z art. 59 ust. 2 PomSpołU wydaje organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej. Przyjęcie do domu pomocy społecznej następuje z reguły na czas nieokreślony, chyba że osoba zainteresowana lub jej przedstawiciel ustawowy wnoszą o co innego (inaczej w wypadku domów pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu). W razie braku wolnych miejsc, zainteresowanego wpisuje się na listę oczekujących oraz powiadamia o przewidywanym terminie oczekiwania na umieszczenie w placówce. Termin oczekiwania nie ma zastosowania do osób psychicznie chorych, które umieszcza się w placówce niezwłocznie (por. I. Sierpowska, Pomoc społeczna. Komentarz, Warszawa 2014, s. 305 i n.). Tryb przymusowy umieszczenia w domu pomocy społecznej uruchamiany jest wtedy, gdy osoba niezdolna, ze względu na chorobę psychiczną lub upośledzenie umysłowe, do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych (lub jej przedstawiciel ustawowy) nie wyrażają zgody na przyjęcie do domu pomocy społecznej, a brak opieki zagraża życiu tej osoby. W takim wypadku organ do spraw pomocy społecznej może wystąpić do sądu opiekuńczego miejsca zamieszkania tej osoby z wnioskiem o przyjęcie do domu pomocy społecznej bez jej zgody. Z wnioskiem tym może też wystąpić kierownik szpitala psychiatrycznego, jeżeli przebywająca w nim osoba jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, natomiast nie wymaga dalszego leczenia w tym szpitalu (art. 39 ust. 2 ZdrPsychU). Sąd opiekuńczy orzeka także o skierowaniu do domu pomocy społecznej osoby wymagającej takiego skierowania, jeśli ze względu na swój stan psychiczny nie jest ona zdolna do wyrażenia na to zgody (art. 39 ust. 3 ZdrPsychU). Przepisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego odnoszące się do przymusowego przyjęcia do domu pomocy społecznej (art. 39 ZdrPsychU) przewidują szereg gwarancji procesowych dla osoby, która wbrew swojej woli (albo woli swojego opiekuna prawnego) miałaby zostać w nim umieszczona. Na pierwszy plan wysuwa się przyznanie osobie, której dotyczy wniosek, statusu uczestnika postępowania (art. 46 ust. 1 w związku z art. 46 ust. 3 ZdrPsychU). Poza nią uczestnikami z mocy prawa są wnioskodawca oraz przedstawiciel ustawowy osoby, której postępowanie dotyczy. W miarę potrzeby sąd zawiadamia o rozprawie także małżonka tej osoby oraz osobę sprawującą nad nią faktyczną opiekę. Mogą oni wziąć udział w każdym stanie sprawy i wtedy stają się uczestnikami. Do istotnych gwarancji należy też wymóg przeprowadzenia rozprawy, która powinna się odbyć nie później niż w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku (art. 45 ust. 1 ZdrPsychU). Dla osoby, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, sąd może ustanowić adwokata z urzędu, nawet bez złożenia wniosku, jeżeli osoba ta ze względu na stan zdrowia psychicznego nie jest zdolna do złożenia wniosku, a sąd uzna udział adwokata w sprawie za potrzebny (art. 48 ZdrPsychU). Przed wydaniem postanowienia co do istoty sprawy, sąd jest obowiązany uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów (art. 46 ust. 2 ZdrPsychU). Od postanowienia sądu opiekuńczego stronom (tj. wnioskodawcy i uczestnikom) przysługuje apelacja, przy czym art. 47 ZdrPsychU znosi wymagania formalne stawiane środkom odwoławczym wnoszonym przez osobę, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, wyłączając zastosowanie art. 368 KPC oraz - w zakresie objętym treścią tego artykułu - również art. 370 KPC Przykład sprawy sądowej nr 1 W realiach niniejszej sprawy spełnione zostały przesłanki uzasadniające umieszczenie uczestnika postępowania F. K. w Domu Pomocy Społecznej bez jego zgody. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe jednoznacznie wykazało, iż F. K. cierpi na umiarkowane otępienie, co z kolei przekłada się na to, iż nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji a brak całodobowej opieki zagraża jego życiu i zdrowiu. Wnioski takie Sąd oparł zarówno na zgromadzonych w sprawie dokumentach takich jak: wniosek MOPS z dnia r., zaświadczenie lekarskie z dnia r., notatka kuratora zawodowego z dnia r. jak również w szczególności z opinii biegłej psychiatry z dnia r., której konkluzje, z uwagi na profesjonalizm i bezstronność osoby, która ją sporządziła, trudno jest podważyć. A z opinii tej jednoznacznie wynika, iż zaburzenia, na które cierpi F. K. powodują bezpośrednie zagrożenie dla jego życia, gdyż nie podejmuje on odpowiedniego dla siebie leczenia, a nadto nie jest w stanie racjonalnie pokierować swoimi sprawami nie tylko zdrowotnymi, ale także związanymi z innymi dziedzinami życia. Ze wskazanym wyżej materiałem dowodowym korespondują zeznania świadka I. K., które potwierdzają bezradność życiową uczestnika postępowania oraz okoliczność, iż jest on narażony na wykorzystywanie przez inne osoby. Także obecna sytuacja polegająca na tym, że do mieszkania F. K. wprowadził się bezdomny, o którym I. K., sprawująca bezpośrednią opiekę nad uczestnikiem postępowania, niewiele potrafi powiedzieć, z wyjątkiem tego, że jest zadowolona z pomocy jaką bezdomny mężczyzna świadczy F. K., świadczy o tym, że zachodzi potrzeba zabezpieczenia osoby uczestnika postępowania w odpowiednim ośrodku. Sugestie opiekunki uczestnika postępowania aby bezdomnego zatrudnić w charakterze opiekuna F. K. są w opinii Sądu dość kuriozalne, zważywszy jak niewiele mogła powiedzieć o tej osobie. Wiek opiekunki oraz jej twierdzenia odnośnie swoistego „zalegalizowania” pobytu w mieszkaniu uczestnika postępowania przebywającego tam bez żadnego tytułu prawnego bezdomnego, uzasadniają przekonanie Sądu, iż uczestnik postępowania nie jest w obecnej sytuacji otoczony wystarczająca opieką z firmy (...). Nawet zwiększenie godzin tej opieki w opinii Sądu byłoby niewystarczające dla zapewnia uczestnikowi postępowania wszystkich niezbędnych potrzeb, biorąc pod uwagę, że wymaga on fachowej, kompleksowej i permanentnej opieki. Z tego względu Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika uczestnika postępowania o zwrócenie się do MOPS w G. i firmy (...) o informację czy w ogóle istniej możliwość zwiększenia zakresu tej opieki, uznając iż nawet zwiększenie liczby godzin usług świadczonych F. K., w sytuacji gdy wymaga on opieki całodobowej, nie rozwiąże sytuacji i niezabezpieczy w sposób dostateczny jego potrzeb. Sąd oddalił także wniosek o zlecenie kuratorowi zawodowemu przeprowadzenie wywiadu środowiskowego na okoliczność czy mieszkający z F. K. mężczyzna daje gwarancję należytej opieki nad uczestnikiem postępowania. W opinii Sądu bowiem F. K. faktycznie wymaga opieki, jednakże profesjonalnej i świadczonej przez właściwych ludzi, a nie przypadkowe osoby. Umieszczenie F. K. w (...) zapewniającym swoim podopiecznym właściwą opiekę medyczną i bezpieczeństwo w zakresie szeroko rozumianych spraw życiowych, jest najlepszym rozwiązaniem dla niego biorąc pod uwagę sytuację życiową, rodzinną i zdrowotną uczestnika postępowania. W tym stanie rzeczy uznać więc należało, iż zrealizowane zostały przesłanki z art. i 39 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, tj. choroba psychiczna lub upośledzenie umysłowe osoby chorej oraz jej niezdolność do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych oraz potrzeba stałej opieki i pielęgnacji w sytuacji gdy brak takiej opieki zagraża jej życiu. Sąd Rejonowy w Głogowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich Sygn. akt III RNs 369/12 Przykład sprawy sądowej nr 2 Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż świetle opinii biegłego z zakresu psychiatrii, jak również całego materiału dowodowego wynika, iż S. S. jest osobą chorą psychicznie, która wymaga pomocy przy tak podstawowych czynnościach jak mycie, ubieranie, czy przygotowanie posiłku. S. S. nie posiada żadnych osób bliskich mogących sprawować nad nią codzienną opiekę poza bratem E. B. który nie tyle, że nie potrafi zapewnić jej należytej opieki to w ocenie sądu zaniedbuje uczestniczkę, izoluje ją, nie pozwala komukolwiek wejść do domu, nie współpracuje z pracownikami MOPS konsekwentnie utrudniając świadczone usługi opiekuńcze swojej siostrze. W świetle powyższego, zdaniem sądu, zaistniał ścisły związek pomiędzy niemożliwością opieki nad S. S. przez jej najbliższych a koniecznością przyjęcia jej do odpowiedniej placówki. W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, iż najkorzystniejszym z punktu widzenia S. S. jest umieszczenie jej w domu pomocy społecznej gdzie będzie miała zapewnione bezpieczeństwo i opiekę medyczną dostosowaną do własnych potrzeb. Postępowanie zostało wszczęte z urzędu na skutek zawiadomienia Prokuratora Rejonowego w Mikołowie (P. Gałecki Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego, komentarz Warszawa 2013, str. 181 i n.), następnie wpłynął wniosek kierownika MOPS w M.. Kurator częściowo ubezwłasnowolnionej S. J. M., jako przedstawiciel uczestniczki - złożyła wniosek o skierowanie uczestniczki do domu pomocy społecznej bez jej zgody (por. postanowienie SN z II CZ 115/70, postanowienie SN z III CRN 132/77. Sprawy połączono celem łącznego rozpoznania. Sąd Rejonowy w Mikołowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich Sygn. akt III RNs 44/16 Przykład sprawy sądowej nr 3 W realiach niniejszej sprawy spełnione zostały przesłanki uzasadniające umieszczenie uczestnika postępowania S. P. do Domu Pomocy Społecznej bez jego zgody. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe jednoznacznie wykazało, iż S. P. cierpi na otępienie na poziomie z pogranicza lekkiego i umiarkowanego upośledzenia umysłowego oraz organiczne zaburzenia urojeniowe oraz nastroju i zachowania, co z kolei przekłada się na to, iż nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji a brak całodobowej opieki zagraża jego życiu i zdrowiu. Wnioski takie Sąd oparł zarówno na zgromadzonych w sprawie dokumentach takich jak: wniosek MOPS z dnia r., zaświadczenie lekarskie z dnia r., wywiad kuratora zawodowego z dnia r., jak również w szczególności na opinii biegłej psychiatry z dnia r., której konkluzje, z uwagi na profesjonalizm i bezstronność osoby, która ją sporządziła, trudno jest podważyć. A z opinii tej jednoznacznie wynika, iż zaburzenia, na które cierpi S. P. powodują bezpośrednie zagrożenie dla jego życia, gdyż nie podejmuje on odpowiedniego dla siebie leczenia, a nadto nie jest w stanie racjonalnie pokierować swoimi sprawami nie tylko zdrowotnymi, ale także związanymi z innymi dziedzinami życia. Dwugodzinna opieka jaką jest otoczony na co dzień ze strony opiekunki z firmy (...) jest niewystarczająca dla zapewnia uczestnikowi postępowania kompleksowej opieki. Sąd zwrócił też uwagę na okoliczność tego rodzaju, iż w dniu badania przez psychiatrę, biegła zastała uczestnika postępowania zaniedbanego pod względem higienicznym, zaś w mieszkaniu panował nieporządek. Z powyższego płynie więc wniosek, iż S. P., nie jest otoczony należyta opieką ze strony osób do tej opieki zatrudnionych, lub zakres usług opiekuńczych jest niewystarczający. Z kolei nikt z bliskich uczestnika postępowania nie wykazał jak dotychczas żadnej inicjatywy aby pomów w opiece nad nim. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż S. P. toleruje jedynie mieszkającą w D. córkę U. Z., która jednakże wykazuje zainteresowanie ojcem jedynie na wyraźne żądanie organu pomocy społecznej. Przy czym jej pomoc podczas ostatniej interwencji MOPS-u ograniczyła się do incydentalnej wizyty u ojca i przeprowadzeniu z nim rozmowy, natomiast mimo zastanej sytuacji córka uczestnika nie podjęła żadnych działań w celu zabezpieczenia sytuacji bytowej i zdrowotnej ojca. Sąd rozpoznając przedmiotowy wniosek zwrócił uwagę na opinię kuratora wyrażoną w sprawozdaniu, iż umieszczenie uczestnika postępowania w Domu Pomocy Społecznej bez jego dla zgody będzie dla niego przeżyciem traumatycznym z uwagi także na troskę jaką otacza on swojego psa. Okoliczność ta również budzi niepokój Sądu o reakcję S. P. na „wyrwanie” go z jego środowiska. Z drugiej jednak strony ważniejsze wydaje się bezpieczeństwo uczestnika postępowania, stan jego zdrowia oraz jakość opieki, na którą będzie mógł liczyć w (...) zapewniającym swoim podopiecznym właściwą opiekę medyczną i bezpieczeństwo w zakresie szeroko rozumianych spraw życiowych. Uczestnik postępowania nie może zostać pozostawiony samemu sobie albowiem nie jest zdolny do samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb życiowych oraz wymaga stałej opieki i pielęgnacji, których brak realnie zagraża jego życiu. Sąd Rejonowy w Głogowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich sygn. akt 430/12 W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.
Początkujący. Posty: 1. Wniosek do sądu o umieszczenie w zol-u co dalej. Witam,mama po nzk jest w stanie apalicznym, umieszczona przez szpital w zol-u ze względu na zerową skalę Barthel.W dniu kiedy ją przekazali do ośrodka szpital poprosił bym złożyła wniosek do sądu o umieszczenie w zol bez jej zgody.
Zestaw dokumentów wymaganych celem przyjęcia do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego SP ZZOZ Szpital w Iłży 1. Podanie o przyjęcie do Zakładu Opiekuńczo – Leczniczego SP ZZOZ Szpital w Iłży 2. Wniosek o wydanie skierowania do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego/Zakładu Pielęgnacyjno-Opiekuńczego (skierowanie do ZOL) - załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. (poz. 731) 3. Wywiad pielęgniarski i zaświadczenie lekarskie - załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. (poz. 731), zmiany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 października 2019 r. (poz. 2060) 4. Skierowanie do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego / Zakładu Pielęgnacyjno-Opiekuńczego - załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. (poz. 731) , zmiany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 października 2019 r. (poz. 2060) 5. Karta oceny świadczeniobiorcy kierowanego do zakładu opiekuńczego, przebywającego w zakładzie wg skali Barthel– załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. (poz. 1480) 6. Karta oceny świadczeniobiorcy skala Glasgow - załącznik nr 6 do Zarządzenia Nr 45/2018/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia roku 7. Zgoda świadczeniobiorcy na potrącenie opłaty za pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym, oświadczenie, dane osobowe 8. Dokument poświadczający posiadanie stałego dochodu (oryginał aktualnej decyzji emerytalno-rentowej tj. decyzji o przyznaniu świadczenia z ZUS, KRUS lub innej instytucji: GOPS, MOPS, inne): a) decyzji organu rentowego albo emerytalno-rentowego ustalającego wysokość emerytury, renty albo renty socjalnej; do decyzji można załączyć zgodę świadczeniobiorcy ubiegającego się o skierowanie do zakładu opiekuńczego na potrąca- nie opłaty za pobyt w zakładzie opiekuńczym przez właściwy organ rentowy albo emerytalno-rentowy ze świadczenia wypłacanego przez ten organ, lub b) decyzji o przyznaniu zasiłku stałego; do decyzji można załączyć zgodę świadczeniobiorcy ubiegającego się o skierowanie do zakładu opiekuńczego do odbioru tych należności przez zakład opiekuńczy. 9. Kserokopie kart informacyjnych lub innej dokumentacji medycznej z leczenia w placówkach medycznych (oryginał do wglądu) 10. Kserokopia pełnomocnictwa lub sądowego ustanowienia opiekuna prawnego/ kuratora osoby niepełnosprawnej (oryginał do wglądu)*) *) W przypadku chorych nie mogących wyrazić świadomie zgody na umieszczenie w ZOL konieczne jest uzyskanie postanowienia Sądu o umieszczeniu bez zgody. W przypadku osoby ubezwłasnowolnionej do zgody Sądu na umieszczenie w Zakładzie należy dołączyć: postanowienie Sądu o ubezwłasnowolnieniu, postanowienie Sądu o ustanowieniu opiekuna prawnego. UWAGA: Proszę zwrócić uwagę, aby na dokumentach były pieczątki z Regonem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, a na Skierowaniu pieczęć z obowiązującym kodem resortowym. Rozwiń Metryka Podmiot udostępniający informację: Data utworzenia:2016-12-30 Data publikacji:2016-12-30 Osoba sporządzająca dokument: Osoba wprowadzająca dokument: Liczba odwiedzin:6536W sytuacji, gdy rodzice nie są w stanie sprawować władzy rodzicielskiej mogą zwrócić się do sądu opiekuńczego lub innego organu władzy publicznej o zapewnienie dziecku pieczy zastępczej. W przypadku pilnej konieczności, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, możliwe jest umieszczenie dziecka w rodzinnej pieczy zastępczej, na
W kancelariach prawniczych zdarzają się przeróżne dyskusje. Jednym z poruszanych tematów jest wypis ze szpitala – jak wygląda wzór tego dokumentu oraz jakie problemy mogą pojawić się w związku z wypisem. Czasami podłożem rozważań są zupełnie abstrakcyjne sytuacje, niekiedy natomiast okoliczności, których podłożem są sprawy szukających pomocy klientów. Pomijając kwestię, czy inspiracją do napisania niniejszego artykułu był sprzyjający polemikom nadmiar wolnego czasu, czy też realna i życiowa sytuacja, postanowiłem opisać dla Ciebie zagadnienie, o którym mówi tytuł artykułu. Zachęcamy do lektury tekstu, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat obowiązku odbioru pacjenta ze szpitala. Kiedy następuje wypis pacjenta ze szpitala? Wypis ze szpitala następuje w sytuacji, gdy stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania pomocy medycznej. Pacjent może zostać także zostać wypisany ze szpitala na swoje żądanie albo jeżeli w sposób rażący narusza porządek panujący w szpitalu lub przebieg procesu leczenia. W praktyce funkcjonowania szpitali zdarzają się przypadki, kiedy to pacjent nie potrzebujący pomocy medycznej (a zatem w przypadku opisanym w pierwszym zdaniu niniejszego artykułu) nie jest odbierany ze szpitala przez członków swojej rodziny. Dotyczy to przede wszystkim pacjentów małoletnich lub wypisania ze szpitala osoby wymagającej całodobowej opieki medycznej (chodzi o osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji). Zdarza się to także w przypadku, gdy następuje wypis ze szpitala osoby samotnej. Co w przypadku, gdy rodzina nie chce odebrać pacjenta ze szpitala? Czy szpital musi wtedy w nieskończoność przetrzymywać pacjenta w na oddziale szpitalnym? Otóż nie. Co zatem zrobić, gdy rodzina nie odbiera pacjenta ze szpitala? W ustawie o działalności leczniczej przewidziano, co czynić w takiej sytuacji. Pacjent zostanie przewieziony do swojego miejsca zamieszkania lub miejsca ostatniego pobytu. Koszty transportu pacjenta poniesie gmina, w której pacjent ostatnio zamieszkiwał lub w której ostatnio przebywał. Natomiast gmina może zażądać od osób bliskich pacjenta zapłaty kwoty zapłaconej szpitalowi za transport. Gmina skieruje przeciwko rodzinie pacjenta pozew o zapłatę i w przypadku uzyskania prawomocnego wyroku, będzie mogła za pośrednictwem komornika wyegzekwować poniesione koszty. A co jeżeli rodzina odmówi przyjęcia pacjenta przewiezionego do domu i czy wówczas szpital może zmusić do odebrania pacjenta? W takiej sytuacji (osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji) pacjent zostanie prawdopodobnie umieszczony w domu pomocy społecznej. Koszt umieszczenia takiej osoby w domu pomocy społecznej także ostatecznie poniesie rodzina pacjenta. Chciałbym się pokusić o jakąś błyskotliwą pointę, jednak nic kreatywnego nie przychodzi mi do głowy. Tym razem pozostaniemy zatem wyłącznie przy suchych, prawniczych faktach. Warto zaglądać na mój blog o prawie medycznym, jeśli interesują Cię tematy związane z prawem. Zachęcam do lektury moich artykułów, w których poruszane są kwestie, takie jak pełnomocnictwo medyczne, odszkodowanie za błąd lekarski oraz wiele innych.
Decyzje o skierowaniu do ZOL wydaje Dyrektor Zakładu. Podanie wraz z uzasadnieniem należy złożyć w sekretariacie SPZZOZ “Sanatorium” im. Jana Pawła II w Górnie mieszczącym się w budynku nr 5. Do przedkładanych dokumentów należy dołączyć: Zgodę na potrącanie 70% dochodów za pobyt w ZOL. Decyzję emerytalną z ZUS, KRUS lub
Wymagane dokumenty niezbędne do przyjęcia do Zakładu: Wniosek o wydanie skierowanie do ZOL, Skierowanie do ZOL, Jeżeli chorobą współistniejącą jest choroba psychiczna wymagane jest dodatkowo zaświadczenie od lekarza psychiatry o aktualnym stanie zdrowia i braku przeciwwskazań do przebywania w ZOL o profilu ogólnym. W przypadku chorych nie mogących wyrazić świadomie zgody na umieszczenie w ZOL konieczne jest uzyskanie postanowienia Sądu o umieszczeniu bez zgody. W przypadku osoby ubezwłasnowolnionej do zgody Sądu na umieszczenie w Zakładzie należy dołączyć: – postanowienie Sądu o ubezwłasnowolnieniu, – postanowienie Sądu o ustanowieniu opiekuna prawnego. Wywiad pielęgniarski i zaświadczenie lekarskie, Karta oceny świadczeniobiorcy kierowanego do ZOL wg skali Barthel, Kserokopie posiadanej dokumentacji medycznej w tym karty leczenia szpitalnego. Oświadczenie świadczeniobiorcy na potrącanie opłaty za pobyt w ZOL Wszystkie druki znajdują się w zakładce „Dokumenty do pobrania” Niezbędnymi dokumentami wymaganymi w dniu przyjęcia pacjenta do Zakładu są: aktualny dowód osobisty, aktualny dokument potwierdzający ubezpieczenie (Legitymacja Emeryta/Rencisty), kserokopia aktualnej decyzji ZUS/KRUS, decyzja o zasiłku stałym, aktualne badania tj. Rtg klatki piersiowej (PA+bok), morfologia krwi, badania biochemiczne: mocznik, kreatynina, ASPAT, ALAT, lipidogram, elektrolity: sód, potas, INR (u osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe), badanie ogólne moczu oraz karta oceny stanu odżywienia (SGA lub NRS 2002), antygen HBS, HCV oraz kał na nosicielstwo. ksero orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub orzeczenia lekarza orzecznika ZUS,
PYTANIE. W sytuacji gdy udzielono świadczenia medycznego - przyjęcie do ZPO i leczenie w ramach zakładu pielęgnacyjno- opiekuńczego - bez zgody pacjenta, przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego i zezwolenia sądu opiekuńczego zgodnie z prawem na podstawie art. 32-34 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w sytuacji gdy Strona 1 z 1 [ Posty: 10 ] Odpowiedz z cytatem Może ma ktoś wniosek do sadu o przymusowe umieszczenie w ZOL osoby chorej psychicznie dzięki ~Bożena Odpowiedz z cytatem Napisano: 01 kwie 2014, 22:28 Pisz po swojemu, co wiesz opisz dobrze sytuację. ~franek Odpowiedz z cytatem Napisano: 01 kwie 2014, 23:28 Z zasady Zakłady Opiekuńczo Lecznicze nie przyjmują osób chorych psychicznie. Więc na dobry początek proponuje skontaktować się z wybranym ZOL-em czy jest możliwość umieszczenia u nich takiej osoby. ~Kalinka Odpowiedz z cytatem Napisano: 03 kwie 2014, 17:25 u nas jest ZOL dla osób z zaburzeniami psych. ~Bożena Odpowiedz z cytatem Napisano: 03 kwie 2014, 20:51 Wnioskodawcą do Sądu o umieszczenie osoby chorej w ZOL nie może być ops. Przerabialiśmy to, sąd zwróci wniosek z przyczyn formalnych. ~ala Odpowiedz z cytatem Napisano: 04 kwie 2014, 9:37 Występowaliśmy do sądu o skierowanie do ZOL osób bez ich zgody, sąd wydał pozytywne postanowienia w sprawie umieszczenia w ZOL ( ale nie były to osoby z zaburzeniami psychicznymi). Myślę,że nic nie stoi na przeszkodzie, aby wystąpić do sądu z wnioskiem o umieszczenie w ZPO osoby, która cierpi na zaburzenia psychiczne. ~Maria Odpowiedz z cytatem Napisano: 07 kwie 2014, 22:36 Nie rozumiem,dlaczego wchodzicie w kompetencje słuzby zdrowia? ZOL jest placówką słuzby zdrowia i skierowania do tego typu placówek to ich rola i zadanie! ??? Odpowiedz z cytatem Napisano: 03 paź 2014, 9:44 Występowaliśmy do sądu o skierowanie do ZOL osób bez ich zgody, sąd wydał pozytywne postanowienia w sprawie umieszczenia w ZOL ( ale nie były to osoby z zaburzeniami psychicznymi). Myślę,że nic nie stoi na przeszkodzie, aby wystąpić do sądu z wnioskiem o umieszczenie w ZPO osoby, która cierpi na zaburzenia psychiczne. Mam pytanie na jakiej podstawie prawnej się opieraliście składając do sądu wniosek o umieszczenie osoby (ale nie z zaburzeniami psychicznymi) w zol bez zgody bo mam osobę nieprzytomną która nie może podjąć takiej decyzji Aga 282 Odpowiedz z cytatem Napisano: 03 paź 2014, 10:39 ~Maria pisze:Występowaliśmy do sądu o skierowanie do ZOL osób bez ich zgody, sąd wydał pozytywne postanowienia w sprawie umieszczenia w ZOL ( ale nie były to osoby z zaburzeniami psychicznymi). Myślę,że nic nie stoi na przeszkodzie, aby wystąpić do sądu z wnioskiem o umieszczenie w ZPO osoby, która cierpi na zaburzenia psychiczne. Mam pytanie na jakiej podstawie prawnej się opieraliście składając do sądu wniosek o umieszczenie osoby (ale nie z zaburzeniami psychicznymi) w zol bez zgody bo mam osobę nieprzytomną która nie może podjąć takiej decyzji Aga 282 Strona 1 z 1 [ Posty: 10 ]mbV9.
